Daha 1 aylıkken annemi kaybetmişim. Yardımsever biri beni veterinere götürmüş. Gözlerimi açtığımda tedavim bitmiş ve Özgür beni sahiplenmişti. Birlikte Özgür’ün ofisine gittik. Ofisteki diğer kediler beni aralarına almayınca, Özgür iş çıkışı “Hadi eve gidiyoruz!” dedi. Bahar’ın da aramıza katılmasıyla harika bir üçlü olduk. Beni çok seviyorlar, ben de onları çok seviyorum. Birlikte çok mutluyuz.

Bütün gün evin canına okuyorum, işim gücüm itlik serserilik. Gelene geçene patiyi basıyorum, fırsat buldukça evden kaçıyorum ama apartmandan çıkamadan enseleniyorum. Beyaz peynirle rakıyı çok seviyorum, bir de camın önüne konan kuşları… Ejderhayı da unutmadım, sanırım onu öldürdüm?! Büyük büyük dedem dinazormuş, o yüzden bana “Dino” diyorlar.

Siz de mutlu olmak için sokak kedilerini sahiplenin, onlara kalbinizi ve yuvanızı açın. Hayvanları sevmeyen, insanları da sevemez…
Dino…